System grecki
Grecy byli jedną z pierwszych kultur, która zastosowała w praktyce system zapisu słów oparty na alfabecie. Liczebniki greckie oznaczane były kolejnymi literami alfabetu.
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| α | β | γ | δ | ε | Ϝ | ζ | η | θ |
| 10 | 20 | 30 | 40 | 50 | 60 | 70 | 80 | 90 |
| ι | κ | λ | μ | ν | ξ | ο | π | Ϟ |
| 100 | 200 | 300 | 400 | 500 | 600 | 700 | 800 | 900 |
| ρ | σ | τ | υ | φ | χ | ψ | ω | Ϡ |
Ich alfabet miał tylko 24 litery, a potrzeba było 27, wskrzesili więc trzy litery semickiego pochodzenia, mianowicie: diagamma (Ϝ) lub waw (Ϛ), koph (Ϟ) oraz sampi (Ϡ), i używali ich do oznaczenia liczb 6, 90 i 900.
Kolejne liczby tworzone były przez dodawanie odpowiednich liczebników. Ten system pozwala zapisywać liczby od 1 do 999.
Z większymi wartościami Grecy poradzili sobie, stosując cyfry młodsze od 1 do 9 z dodatkowym
znakiem: ι (jota), który umieszczano przed liczebnikiem jako indeks górny lub dolny, który oznaczał pomnożenie przez 1000.
Dla większych liczb Grecy stosowali miriadę, która miała wartość 10 000. Symbolem miriady był znak M, nad którym umieszczano liczbę od 1 do 9999 oznaczającą konieczność pomnożenia tej liczby przez miriadę, czyli 10 000.